[tabby title=”Sakrament Chrztu”]

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie – (KKK 1213).

Obowiązki rodziców dziecka:

• przygotowują się do chrztu dziecka
• są obecni
• publicznie proszą o chrzest
• kreślą znak krzyża na czole dziecka
• wyrzekają się szatana
• składają wyznanie wiary
• niosą niemowlę do chrzcielnicy
• otrzymują specjalne błogosławieństwo
• doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga
• są świadkami wiary dla dziecka
• przekazują wiarę wtedy, kiedy nią żyją na co dzień
• spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.)
• razem modlą się z dzieckiem i za dziecko
• wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, znaczenie świąt przygotowują się do nich
• obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu
• świętują dzień Patrona
• uczą miłości bliźniego
• zawierzają dziecko Bogu

Obowiązki rodziców chrzestnych:

• wyznaczeni przez rodziców
• przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowanie
• nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest
• należą do Kościoła katolickiego
• jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie
• wyrzekają się szatana
• wyznają wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymu je chrzest
• otrzymują specjalne błogosławieństwo
• trzymają świecę i podają białą szatkę do chrztu
• pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka
• prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie
• żyją wiarą, nadzieją i miłością
• modlą się za chrześniaka

Rodzice powinni zgłosić się odpowiednio wcześniej do Kancelarii w celu zapisania daty chrztu.

Dokumenty:

• akt urodzenia dziecka
• zaświadczenia dla rodziców chrzestnych (z parafii, w których mieszkają) karteczki potwierdzające spowiedź rodziców i chrzestnych

Zapisu do Księgi Chrztów, ze wszystkimi wyżej wymienionymi dokumentami, dokonujemy w Kancelarii Parafialnej w tygodniu bezpośrednio poprzedzającym Chrzest.

[tabby title=”Sakrament Bierzmowania”]

Przez sakrament bierzmowania wierni jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i zobowiązani są, jako świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary zarówno słowem, jak i uczynkiem oraz do bronienia jej (por. KK 11). Sakrament ten wiąże z Kościołem, ponieważ zespala i upodabnia do Chrystusa. Wierzący, wcieleni i upodobnieni do Jezusa przez chrzest, bierzmowanie i Eucharystię, zobowiązani są do rozszerzania i rozwijania Jego Ciała – Kościoła, aby jak najprędzej doprowadzić je do pełni (por. DM 36). Bardzo duże znaczenie dla zbawiania świata ma dawanie świadectwa swoim życiem. Wszyscy wyznawcy Chrystusa, [gdziekolwiek się znajdują, są zobowiązani tak ukazywać świadectwem słowa i przykładem życia nowego człowieka, przyobleczonego przez chrzest i działanie Ducha Świętego, który umocnił ich w sakramencie bierzmowania, aby inni widząc ich dobre czyny, chwalili Ojca i pełniej pojęli prawdziwy sens życia ludzkiego i powszechną więź wspólnoty ludzkiej (DM 11).

• W naszej diecezji obowiązuje trzyletni okres przygotowania się do Sakramentu Bierzmowania.
• Przygotowania rozpoczynają się w październiku i trwają do czerwca następnego roku.
• Spotkania odbywają się raz w miesiącu.
• Na zakończenie drugiego roku przygotowani kandydaci zdają egzamin przed wizytatorem kurialnym. 

Potrzebne dokumenty:

– świadectwo chrztu św.

– zaświadczenie od katechety o uczęszczaniu na lekcje religii. (jeśli kandydat jest z poza szkoły w Lipinach)

– dla kandydatów spoza naszej parafii obowiązkowo zgoda własnego księdza Proboszcza.

[tabby title=”Sakrament Małżeństwa”]

Przygotowanie do małżeństwa:

W sprawach zawarcia Sakramentu Małżeństwa narzeczeni zgłaszają się do kancelarii parafialnej na trzy miesiące przed planowaną datą ślubu w celu spisania protokołu przedmałżeńskiego (datę ślubu można ustalić wcześniej).

Obowiązki narzeczonych:

1. Udział w konferencjach przedmałżeńskich
2. Spotkania w poradni rodzinnej
3. Odbycie dwukrotnej spowiedzi przedślubnej (pierwsza w tym tygodniu, gdy były wygłoszone zapowiedzi, druga tuż przed ślubem, by w stanie łaski uświęcającej przystąpić do sakramentu małżeństwa.
4. Rozmowa z kapłanem (ewentualny egzamin z wiedzy religijnej)
5. Dwukrotne spotkanie w kancelarii parafialnej:

• spisanie protokołu przedmałżeńskiego i stwierdzenie braku przeszkód małżeńskich,
• wydanie prośby o wygłoszenie zapowiedzi do parafii zamieszkania narzeczonego (-ej),
• narzeczony(a) przynosi dokument o wygłoszeniu zapowiedzi przedmałżeńskich od własnego ks. Proboszcza stwierdzający brak przeszkód małżeńskich,
• umówienie się na trzecie spotkanie ze świadkami w tym tygodniu, w którym narzeczeni zawierają związek małżeński,
• spisanie aktu ślubu i złożenie podpisów przez narzeczonych i świadków,
• omówienie ceremonii zawarcia sakramentu małżeństwa
• jeśli narzeczeni zawarli już kontrakt cywilny przynoszą także dokument z USC stwierdzający zawarty związek.

Dokumenty wymagane do sakramentu małżeństwa:

– Metryka chrztu (ważna 6 miesięcy)

– Dowód osobisty

– Zaświadczenie o przyjętym sakramencie bierzmowania (lub odpowiednia adnotacja na metryce chrztu)

– Zaświadczenie o udziale w konferencjach dla narzeczonych (kurs przedmałżeński) i rozmowach w Katolickiej Poradni Rodzinnej

– Zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach (gdy były głoszone poza naszą parafią)

– Zaświadczenie o odbytych spowiedziach przedślubnych (dostarczamy bezpośrednio przed ślubem)

– Zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny

W dniu ślubu 15 minut przed godziną zawarcia sakramentu małżeństwa świadkowie zgłaszają się do kancelarii by:

– złożyć brakujące podpisy,

– przynieść obrączki,

– dostarczyć indeksy z potwierdzeniem uczestnictwa: w naukach, spowiedzi św., dniu skupienia i poradni rodzinnej.

[tabby title=”Sakrament Pokuty i Pojednania”]

Pierwszym darem zmartwychwstałego Jezusa jest sakrament pokuty zwany często spowiedzią, sakramentem pojednania czy też przebaczenia. Jezus w wieczerniku, kiedy ukazał się apostołom, tchnął na nich i powiedział im: [Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane] (J 20,22-23).

Warunki sakramentu pokuty i pojednania:

1. rachunek sumienia
2. żal za grzechy
3. mocne postanowienie poprawy
4. szczera spowiedź
5. zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu

Sakrament pokuty i pojednania w naszym Kościele:

– w dni powszednie : od godz. 6.30 , wieczorem od godz. 15.30

– w niedzielę i święta : pół godziny przed każdą Mszą św.

– w I piątki miesiąca : od godz. 6.30 i 15.00

– Do chorych w I Piątki miesiąca jeździmy od godz. 9.00

[tabby title=”Sakrament Eucharystii”]

Najbardziej czcigodnym sakramentem jest Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiaruje się oraz jest spożywany i dzięki której Kościół ustawicznie żyje i wzrasta. Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane. (KPK, kan. 897).

Wierni powinni z największym szacunkiem odnosić się do Najświętszej Eucharystii, biorąc czynny udział w sprawowaniu najczcigodniejszej Ofiary. Z największą pobożnością i często przyjmując ten sakrament i adorując Go z najwyższą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku.(KPK, kan. 898).

[tabby title=”Sakrament Chorych”]

Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz że to samo polecił czynić swoim wiernym. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego a ogłoszony w Liście św. Jakuba sakrament namaszczenia, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów polecając chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, by ich dźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-16). Nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa (por. Rz 8,17) , przysparzali dobra ludowi Bożemu.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym chorobą, potężną moc i obronę. prawowanie sakramentu polega głównie na tym że kapłani Kościoła po włożeniu rąk na chorych modląc się z wiarą namaszczają ich olejem uświęconym błogosławieństwem Bożym; obrzęd ten oznacza łaskę sakramentalną i równocześnie jej udziela. Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia ega duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty. W świętym namaszczeniu, które łączy się z modlitwą płynącą z wiary (por. Jk 5,15), wyraża się wiara. Przede wszystkim powinien ją wzbudzić ten, kto udziela sakramentu i ten, kto go przyjmuje: Chorego zbawi jego własna wiara i wiara Kościoła, który wpatruje się w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, skąd sakrament czerpie swoją skuteczność (por. Jk 5,15) i równocześnie dostrzega przyszłe królestwo, którego zadatek otrzymuje w sakramentach. (SAKRAMENTY CHORYCH, WPROWADZENIE TEOLOGICZNE I PASTORALNE, 5-7)

Do chorych udajemy się zawsze w pierwszy piątek miesiąca od godz. 9.00.

W razie potrzeby śpieszymy na każde wezwanie.

[tabby title=”Sakrament Kapłaństwa”]

Przez święcenia niektórzy chrześcijanie zostają ustanowieni świętymi szafarzami w imię Chrystusa i otrzymują dar Ducha Świętego, aby karmili Kościół słowem i łaską Bożą.

Albowiem "Chrystus, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat (J 10,36), uczestnikami swego uświęcenia i posłannictwa uczynił, za pośrednictwem swoich Apostołów, ich następców, to znaczy biskupów; oni zaś w sposób prawomocny przekazali zadania swego urzędu w różnym stopniu różnym jednostkom w Kościele. Tak oto urząd kościelny, przez Boga ustanowiony, sprawowany jest w różnych stopniach święceń przez tych, którzy od starożytności już noszą nazwę biskupów, prezbiterów i diakonów".

Biskupi, "naznaczeni pełnią sakramentu święceń", przez Ducha Świętego, który został im dany w święceniach, "stali się prawdziwymi i autentycznymi nauczycielami wiary, kapłanami i pasterzami", i jako tacy , uobecniając sobą Chrystusa (in persona Christi), stoją na czele Pańskiej owczarni.

Prezbiterzy, choć nie posiadają pełni kapłaństwa i w wykonywaniu swej władzy zależni są od biskupów, związani są jednak z nimi godnością kapłańską i na mocy sakramentu święceń, na podobieństwo Chrystusa, najwyższego i wiekuistego Kapłana (Hbr 5, 1-10; 7,24; 9,11-28), wyświęcani są, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu".

Diakonom "nakłada się ręce nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Umocnieni bowiem łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości służą Ludowi Bożemu w łączności z biskupem i jego prezbiterium".

Święceń udziela się przez nałożenie rąk biskupa i modlitwę, w której biskup błogosławi Boga oraz błaga o dar Ducha Świętego do pełnienia posługi. W świetle tradycji, poświadczonej zwłaszcza przez liturgiczne obrzędy i praktykę Kościoła tak na Wschodzie jak i na Zachodzie, okazuje się, że przez nałożenie rąk i modlitwę święceń jest udzielany dar Ducha Świętego i wyciśnięte święte znamię, dzięki czemu biskupi, prezbiterzy i diakoni, każdy na swój sposób, zostają upodobnieni do Chrystusa

(OBRZĘDY ŚWIĘCEŃ BISKUPA, PREZBITERÓW I DIAKONÓW, 1-6)

[tabbyending]