Historia tej posiadłości, jako domeny zakonnej sięga 1846 r. Przez ziemie zaboru austriackiego przechodziła fala zniszczeń, zwana powszechnie rabacją galicyjską. Dziedziczka dóbr Lipiny hrabina Joanna Lubieniecka znalazła się w niebezpieczeństwie. Groziła jej śmierć z rąk tłumu , roznieconego w złości przez zaborców. Z pomocą przyszli OO. Karmelici. Za zgodą przora pilzneńskiego O. Jakiela, ukryli hrabinę. Ta w dowód wdzięczności, kilka lat później podarowała im swe włości z dworem. Posiadłość przeszła na własność klasztoru, na mocy testamentu z 12 sierpnia 1855 r. Trzy miesiące później fundatorka zmarła. Zakonnicy z wdzięczności wmurowali na jej cześć płytę epitafijną w prezbiterium kościoła pilzneńskiego. Epitafium z herbem rodowym głosi : “D.O.M. Jaśnie Wielmożnej Joannie Hrabiance Lubienieckiej, dziedzczce dóbr Lipiny, ur. 1808 r., zm. 2 listopada 1855 w dowód wdzięczności swojej Laskawej Dobrodziejce – położyli Synowie Świętego Ojca Eliasza”. Uczcili jeszcze pamięć hrabiny, fundując na cmentarz w Pilźnie pomnik z przedstawieniem hrabiny rzucającej na krzyż wieńce z kwiatów.

Zachował się w dworku lipińskim (w refektarzu) jeden portret hrabiny Lubienieckiej, sygnowany przez Jana Launera. Przedstawiona została w białym czepcu, w czarnej sukni, z modlitewnikiem w ręku. Z boku namalowany jest herb Rola na czerwonym tle.

Budowa murowanego dworku w Lipinach przypadła na czas administrowania dobrami przez przora O. Klemensa Kiedzucha, w latach 1886 – 89. Odbudował też inne walące się budynki. Później, gdy został jednogłośnie wybrany prowincjałem, z dochodów płynących z dóbr lipińskich wybudował wieżę, przy lwowskim kościele Karmelitów (1905 r.). Majątek w Lipinach służył później studentom Wyższego Seminarium w Krakowie. Podczas okupacji hitlerowskiej seminarium zakonne przeniesiono do Lipin. Wykładał tuaj O. Piotr Żuk, który ponownie powrócił wiele lat później, w ostatnim okresie życia i zmarł w Lipinach.

Obowiązki duszpasterskie w Lipinach zwykle łączone były z pracą o charakterze rolniczo – hodowlanym. Nie przypadkowo więc kronikarz zakonny odnotował w 1949 r., że “..O. Spirydion Pityński dawny proboszcz parafii Woli Gułowskiej objął urząd włodarza majątku OO. Karmelitów w Lipinach, jako znający się na rasach krów i koni. Cieszy się Prowincja Polska, że jednak ten pełen doświadczenia i energii O. Pityński wywiąże się ze swego zadania na korzyść całej Prowincji i Zakonu”.

Parterowy dworek od strony zewnętrznej charakteryzuje ryzalit zakończony trójkątnym szczytem, zakończonym krzyżykiem. Z boku dostrzegamy podcień przypominający portyk z arkadami. Przed elewacją frontową znajduje się taras z balustradką tralkową. Niektóre okna otrzymały pseudogotyckie obrysy.

Wewnąrz znajduje się współczesna kaplica, wyposażona w kilka zabykowych paramentów liturgicznych, pochodzących głownie z klasztorów kresowych. Znajdujemy późnobarokową monstrancję, dwa barokowe ornaty oraz kapę z XVIII w., z aplikowanym herbem fundatorów. Przywieziona została z klasztoru w Rozdole.